Alles voor uw
trouwe springende viervoeter
van verzorging
tot chippen

Als u niet met uw kater wilt gaan fokken, adviseren wij om hem  te laten castreren. Dit om onder andere sproeigedrag te voorkomen (in ieder geval de kans hierop flink te verminderen), om er voor te zorgen dat hij waarschijnlijk minder vechtgedrag  zal vertonen en om voor geboortebeperking te zorgen als hij buiten komt.

De leeftijd waarop wij adviseren om uw kater te laten castreren, is 6-10 maanden. Mocht uw kater al voor deze leeftijd gaan sproeien, dan is het advies om de castratie zo snel mogelijk te laten uitvoeren, in de hoop dat het sproeigedrag na de castratie dan weggaat. Indien u wilt voorkomen dat een kater ongewenst dekt, is het raadzaam om dit op 6-7 maanden leeftijd te doen. Dan zijn ze namelijk al vruchtbaar. Voorwaarde is wel dat de testikels goed voelbaar zijn.

Na de castratie is het verstandig om de voerhoeveelheid te verminderen en om eventueel een speciaal voer te geven voor gecastreerde katers, dit om de kans op te zwaar worden te verkleinen. De stofwisseling wordt trager door het afnemen van de hormoonproductie waardoor uw kater makkelijk in gewicht toeneemt.

De ingreep

De castratie vindt plaats onder algehele narcose. Als de kater slaapt, worden de testikels verwijderd door in iedere balzak een snede te maken. Deze incisies worden niet gehecht. Dit zal er dus in het begin wat ‘raar’ voor u uitzien. Het kan wat gaan zwellen maar mag nimmer gaan bloeden. Enige druppels wondvocht is echter niet afwijkend. Dit kan helder of heel licht rood zijn.

Aandachtspunten

Na de castratie is de kat nog enkele weken vruchtbaar, dus het is verstandig om de kater nog 6 weken niet in contact te laten komen met vrouwelijke poezen.

Voor de castratie geldt een dagopname. ’s Morgens wordt de kater gebracht en in de loop van de middag/avond mag hij weer naar huis. Alle katers moeten goed wakker en op temperatuur zijn voordat ze naar huis mogen. Na de castratie hebben zij geen medicatie nodig, wel wordt geadviseerd ze enkele dagen binnen te houden en in sommige gevallen is het dragen van een kraagje tegen het likken aangewezen.